Strijdbaar

Deze strijdbare dame heb ik ongeveer een jaar geleden gemaakt in psp.

Herkennen jullie mijn gezicht?

Deze hobby zou ik graag weer proberen op te pakken.

Morgen zal ik eerst Photoshop maar weer eens installeren op mijn laptop.

Als ik er nog tijd voor heb nadat ik de vriezer ontdooid heb en een recept heb bedacht voor aardpeer.

Oja en ik wil ook nog verse appelcompote maken.

De bioboer is geweest vandaar.

Dat is eigenlijk veel te veel voor 1 dag.

Maar ach ik heb de zondag ook nog, een mens mag hopen toch.

Published with Blogger-droid v2.0.1

Bedankje

Bedankt allemaal voor de lieve reakties op mijn vorige blogje

Het is fijn dat veel mensen dit gevoel herkennen.

Al is dat natuurlijk voor hun minder prettig :-)

Ik zal er troost uit putten op mijn moeilijke momenten.

En vergeet niet, ik denk zeker ook aan jullie.

Published with Blogger-droid v2.0.1

Published with Blogger-droid v2.0.1

(verkozen?) Eenzaamheid

Ik betrap mezelf er de laatste tijd vaak op dat ik me eenzaam voel.
Met mijn familie heb ik weinig contact. Hoe vaak ik al niet gehoord heb "Ik kom volgende week langs".
Een aantal van hen neem ik dat niet kwalijk zij hebben zelf een moeilijk en druk bestaan.
Van anderen begrijp ik de beloftes niet want zij beweren aan de buitenwacht erg te hechten aan familiebanden.
Woorden en daden, een wereld van verschil.
Diezelfde groep schijnt ook na herhaaldelijk uitleggen niet te begrijpen dat bedlegerig zijn voor mij geen keuze is.
Ja, 1 keer per week ongeveer kan ik even wat langer zitten en naar buiten maar die 2 a 3 uurtjes moet ik besteden aan dingen die geregeld moeten worden.
De rest van de tijd kan ik niet lang genoeg uit bed om bv familie te bezoeken.
Mijn msn lijst word ook steeds stiller, wat ik ook wel begrijp.
Ik ben vaak te ziek of te moe om (lang) te msn-en op tijden die voor anderen geschikt zijn.
Real life vrienden heb ik weinig of niet meer en ik maak door mijn geisoleerde leven ook moeilijk nieuwe.
Tel daarbij op dat Frank ook geen kletser is en je snapt de situatie.
Misschien ben ik ook wel gewoon geen goed "vriendenmateriaal".
Mijn leven heeft natuurlijk weinig raakvlakken met dat van de meeste mensen en raakvlakken zijn een eerste voorwaarde voor vriendschappen.
Misschien ben ik ook wel gewoon wat raar en niet erg boeiend of aardig.
Ik zou gewoon zo graag eens regelmatig, soms luchthartig soms ernstig, met mensen van gedachten wisselen.
Nu moet ik alles alleen ontrafelen en kan ik ook mijn vele leuke dingen niet delen.
Eerst mijn msn lijst maar eens uitbreiden, iemand nog tips? :-)

Published with Blogger-droid v1.7.4

Middenklasser

Alweer een week geleden ging ik op pad voor het passen en uitproberen van een nieuwe ligrolstoel.
Ik had er al eentje uitgezocht maar er is net een nieuw model uitgekomen dat nog beter aan de eisen voldoet.
Ik zal 1 van de eersten in het oosten van het land zijn die deze rolstoel gaat gebruiken.
Dat vind ik dan wel weer leuk, op een feestje iemand tegenkomen met dezelfde jurk is tenslotte ook heel irritant.
Ik was op tijd, de verstrekker en adviseur ook, de leverancier had vertraging.
Het valt mij steeds weer op dat ik in handicap gerelateerde omgevingen gezien word als "leuk maar wel een raar mens".
Blauw haar en laarsen met 10 cm hoge hakken helpen daar natuurlijk ook aan mee maar mijn direktheid en vreemd gevoel voor humor versterken het effect.
Verstrekker en adviseur konden er nog wel mee omgaan maar leverancier voelde zich, op mijn meest assertieve momenten, geloof ik nogal van zijn stuk gebracht.
Ik had al een rolstoelbus terug besteld dus, op de mij zo heel eigen subtiele wijze, besloot ik voor de hele groep dat we koffie en mannenroddel zouden overslaan.
De stoel heeft 6 wielen en middenaandrijving, het is even wennen en men waardeert het niet als je er.meteen heel hard rondjes mee draait
Maar ja, het ding heeft niet voor niets een kleine draaicirkel...
Men waagde het mij dominant te noemen, hoe vreemd, ik weet gewoon wat ik wel en niet wil en kan.
De taxi was iets te vroeg en mijn favoriete chauffeur was zo.lief te wachten.
Hij genoot wel van het door mij geregiseerde real life cabaret.
Mensen snappen vaak niet dat je ernstig ziek kan zijn maar toch nog scherp en levenslustig.
Na het passen en meten wilde ik nog even de stad in. Ik verrekte nu toch al van de pijn.
Toen ik 5 uur later door een admunistratieve fout van het taxibedrijf met een mik vol morfine en kompleet gesloopt het huis binnen strompelrolde, wist ik weer waarom ik een ligrolstoel nodig heb.
Hieronder de nieuwe bolide, die hopelijk voor de kerst nog geleverd word.
Hij heeft de prijs van een middenklasser.
Mijn dank aan jullie, belastingbetalers is oneindig

Published with Blogger-droid v1.7.4