Met mijn familie heb ik weinig contact. Hoe vaak ik al niet gehoord heb "Ik kom volgende week langs".
Een aantal van hen neem ik dat niet kwalijk zij hebben zelf een moeilijk en druk bestaan.
Van anderen begrijp ik de beloftes niet want zij beweren aan de buitenwacht erg te hechten aan familiebanden.
Woorden en daden, een wereld van verschil.
Diezelfde groep schijnt ook na herhaaldelijk uitleggen niet te begrijpen dat bedlegerig zijn voor mij geen keuze is.
Ja, 1 keer per week ongeveer kan ik even wat langer zitten en naar buiten maar die 2 a 3 uurtjes moet ik besteden aan dingen die geregeld moeten worden.
De rest van de tijd kan ik niet lang genoeg uit bed om bv familie te bezoeken.
Mijn msn lijst word ook steeds stiller, wat ik ook wel begrijp.
Ik ben vaak te ziek of te moe om (lang) te msn-en op tijden die voor anderen geschikt zijn.
Real life vrienden heb ik weinig of niet meer en ik maak door mijn geisoleerde leven ook moeilijk nieuwe.
Tel daarbij op dat Frank ook geen kletser is en je snapt de situatie.
Misschien ben ik ook wel gewoon geen goed "vriendenmateriaal".
Mijn leven heeft natuurlijk weinig raakvlakken met dat van de meeste mensen en raakvlakken zijn een eerste voorwaarde voor vriendschappen.
Misschien ben ik ook wel gewoon wat raar en niet erg boeiend of aardig.
Ik zou gewoon zo graag eens regelmatig, soms luchthartig soms ernstig, met mensen van gedachten wisselen.
Nu moet ik alles alleen ontrafelen en kan ik ook mijn vele leuke dingen niet delen.
Eerst mijn msn lijst maar eens uitbreiden, iemand nog tips? :-)
Published with Blogger-droid v1.7.4
Wat mij een paar jaar geleden erg hielp, was fora opzoeken over dingen die ik interessant vond/vind. Daar kan je berichten plaatsen op elk moment van de dag, en uiteindelijk reageert er altijd iemand op ;-) Heb ik ook veel irl contacten aan overgehouden uiteindelijk, en mijn msn-lijst is toen ook flink uitgebreid.
BeantwoordenVerwijderenIk snap heel goed wat je bedoelt, daar loop ik zelf ook meer en meer tegen aan...ik heb ook geen idee wat je er aan doen kan..want ik zoek zelf ook nog naar de opsloosing, hier word het ook steeds stiller en het lijkt wel of je het moet doen met kruimeltjes ruimte die mensen hebben.....Vandaag liep ik er ook nog tegen aan toen ik vroeg wanneer ze met mijn nichtje hier Sinterklaas komen vieren, ik heb al weken geleden gezegd dat ik de cadeautjes binnen had en dat ze rekening mee moeten houden dat ze het hier komen vieren zoals altijd...nou nu moet het ineens aankomemd weekend al en dat vind ik eerlijk gezegd veel te vroeg...maar ja je moet het er maar mee doen...zoals ik zal zei kruimeltjes...Msn'en doe ik niet dat houd ik niet vol en zoals je al schreef, mijn en jouw tijden komen ook weer niet overeen andere overeen....nou ja en zo blijf je bezig...Maar ooit weten we hoe we dit moeten opvangen dat weet ik zeker.Sterkte!
BeantwoordenVerwijderenLiefs,
Linda
(www.lindagboek.nl)
He houd echt van je en dat weet je . ben inderdaad veel te veel met mezelf en gezin bezig geweest. Ben je woendsdag thuis wil je graag weer even zien( en ja da kom ik echt of we moeten insneeuwen ofzo) dikke kus Maddie
BeantwoordenVerwijderenIk herken het ook. Zelf doe ik ook veel op fora, skype en twitter is ook een goed begin.
BeantwoordenVerwijderenVoel je niet raar, dan moet iedereen met een handicap op het chronische pijnvlak raar zijn.
Take care dear.
Liefs, Wanda
Ik snap wat je bedoelt. Ik zou zo graag dichterbij wonen, maar zelfs dan zou ik niet kunnen beloven vaak te kunnen komen. Mensen die raakvlakken hebben met jou (en mij) hebben juist vaak moeite met zelf 'op pad' gaan en moeten wijs omgaan met hun energie. Dat weet jij als geen ander. Mensen met wie we geen raakvlakken hebben, begrijpen dat vaak niet. Ziehier het dilemma. Ik heb geen msn (meer) op mijn pc, maar je kunt me vaak wel vinden op Twitter, Whatsapp of Wordfeud. Bij die laatste wordt het weer hoog tijd dat ik jou weer eens versla! :p Liefs!
BeantwoordenVerwijderenLieve Hilde ik vind je wel degelijk grappig, boeiend en lief. Maar... weet je wat het is? Jij hebt heel veel pijnklachten en andere ongemakken (dat is nog zacht uitgedrukt dat weet ik!) en daar schrijf je over. Helemaal te begrijpen want je wereld is klein als je zo moet leven. Maar kun je je voorstellen dat het voor een ander heel moeilijk is om daar op te reageren? Elke keer zeggen 'tjee wat rot voor je!' dat voelt niet fijn. Het is niet zo dat ik niet vreselijk met je te doen heb maar dat alsmaar zeggen als reactie op je schrijnende verhaal is gewoon niet prettig. Heel veel sterkte en ik hoop dat je heel veel reacties krijgt.
BeantwoordenVerwijderenik kom ook niet uit zo'n tijd Hilde... heb het een aantal maanden heel moeilijk gehad.... ik kon altijd zelf nog wat makkelijker weg, samen met lief maar ook dat is een stuk minder geworden en ik kan dus de bezoekjes die ik deed niet zelf meer maken... heel af en toe plan ik een leuke middag met mijn mams in die anders ook nergens komt (intratuin ofzo) en we doen de dingen waar je nu eenmaal even naar toe wil (verjaardagen, feestje als het kan etc) en we hebben de theateravonden die ons heilig zijn...verder valt het meeste nu gewoon af....en daar komt dus niets voor in de plaats... ik merk dat dat dus gewoon eenzaamheid met zich meebrengt en begrijp me niet verkeerd, ik vind het heerlijk om alleen te zijn, heb heel veel hobbies online en geknutseldeknutseldingen in huis, ik verveel me echt nooit Hilde maar ik ben wel eens heel eenzaam.... en dat gevoel kende ik niet... als je zo'n klein wereldje hebt snappen mensen niet hoe dat in je hoofd werkt... gelukkig heb ik op het moment weer wat meer rust in mijn alleen zijn en probeer ik te genieten van wat ik nog wel heb... dat was het afgelopen half jaar totaal weg...scary shit...
BeantwoordenVerwijderenHilda ik las dit vandaag op je webside en wil erg graag meer van je horen. Ben zelf ook van mijn geboorte spastisch maar zeer mobiel. Rijd auto en heb veel vrije tijd. Schrijf al jaren aan een boek over mijn leven.
BeantwoordenVerwijderenHoop meer van je te horen. Mijn mail adres is corjohbro@xmsnet.nl
Ha Hilde,ik herken je gevoel,echt waar!Ik ben ziels gelukkkig met Jan maar denk je dat ik mijn vriendinnen,vrienden en familie nog zie of spreek sinds ik bij Jan ben?Alleen mijn broertje en een oude schoolvriendin zijn nog over en ik ga hier de buurt ook niet in om gezellig ahum koffie te gaan leuten met de buufjes.
BeantwoordenVerwijderenSoms voel ik me eenzaam en de wereld is dan ook erg klein.Ik ben sinds september ook nog eens ernstig ziek en dat kan een jaar zeker duren maar je ziet niemand.Gelukkig is de kans op beterschap bij mij wel groot.Ik koester de paar mensen die wel om me geven.
Aan jullie denk ik nog heel erg vaak en over die paar keer dat ik bij jullie geweest ben.Jullie zijn echt zulke lieve mensen en ik vind het echt jammer dat we zover van elkaar vandaan wonen meid.
Goed genoeg gesever van mijn kant......ik word nu aangevallen door 2 van de 3 katten die van hun poezemama alweer wat te eten willen hebben.Enne....als ik iets voor je kan doen....gewoon even een gil geven.
Liefs voor jou van Sandra HH